"Verwondering" Ik die vaak een oordeel had over mijn nieuwsgierigheid, mijn (ja soms kinderlijke) verwondering. Ik dacht dat anderen daar dan een oordeel over zouden hebben. Tuurlijk hadden ze dat: als ik het bij mezelf veroordeel, volgt de rest....en ik, ik hield me dan in.... Ik wil me niet meer inhouden. Al een hele tijd niet meer. Ik wil (oa) mijn verwondering en nieuwsgierigheid laten stromen. Want dat is een deel van mijn unieke kleur! Benieuwd hoe dat met jou zit! (bron: De Tijd) Lees meer
Aandacht geeft richting In mijn hele leven staat het woord aandacht centraal. Al van erg jong. Aandacht voor de anderen, aandacht voor dingen om me heen, aandacht voor mezelf, aandacht voor de aandacht die ik al dan niet kreeg of waar ik naar verlangde. Aandacht voor geluiden, geuren en kleuren. Aandacht voor mooie dingen, harde woorden, pijnlijke gedachten. Aandacht voor zachte ogen, warme handen…..ja voor ontzettend veel. Ik zag aandacht als iets dat vanzelf ging, niet stuurbaar, gevoed door iets in me waar ik geen controle over had. Soms heel fijn, maar meestal overweldigend en niet zo aangenaam. Want hierdoor werd ik sterk gefocust op wat de ander dacht en wilde. Bijna overgeleverd aan de prikkels die mensen en situaties bij mij teweeg brachten. Een gevoel van gestuurd worden van buitenaf. Ik verloor hierdoor als maar meer contact met mijn eigen wensen en verlangens. Zelfs met mijn eigen manier van zijn. Ik verbleekte, mijn kleuren vervaagden. Herken je dat? Merk je soms ook o
Reacties
Een reactie posten